به گزارش
گلوبایت کتاب به نقل از گاردین-دو سال پیش بود که «ای. اس. پاتریک» کتاب خود «صخره سیاه، شهر سفید» را برای ناشران استرالیایی فرستاد درحالی که ناشران حتی به خود زحمت ارسال پاسخ منفی به درخواست نویسنده را نیز به خود نداده بودند.
اما حالا و پس از آن‌که بالاخره این کتاب توسط یک ناشر مستقل کوچک – Transit Lounge- منتشر شد توانست برنده جایزه ۶۰ هزار دلاری «مایلز فرانکلین» شود. این کتاب در فهرست نهایی نامزدهای این جایزه توانست آثار دیگری چون «روش طبیعی اشیا» نوشته «شارلوت وود»، «مزرعه امید» نوشته «پگی فرا»، «جهش» نوشته «مایفانوی جونز»، و «دریاچه نمک» نوشته «لوسی ترلوآر» را از دور رقابت کنار بزند.
خود «پاتریک» به مجله «گاردین استرالیا» در این باره گفت: «هر کدام از کتاب‌های راه‌یافته به فهرست نهایی می‌توانست برنده این جایزه باشد. این آثار فوق‌العاده هستند. من با نویسندگان آن‌ها ملاقات کرده‌ام. همه بسیار انسان‌های خوب، بخشنده و باهوشی هستند. شخصا اعتقاد دارم انتخاب برنده جایزه کاملا سلیقه‌ای است و در زمانی دیگر با هیات داورانی دیگر هر کدام از این آثار می‌تواند برنده این جایزه شود.»
برای «پاتریک» جنسیت نویسندگان اهمیتی ندارد و به نسبت مردان و زنان در فهرست نهایی توجهی ندارد. «در طی چهار سال گذشته نویسندگان زن به فهرست نهایی این جایزه راه پیدا کردند و برنده جایزه نیز زنان بودند. این بدان معنا است که کتاب نویسندگان مرد شایسته کسب این جایزه نبوده است. به نظر من بهترین آثار آن چهار سال را زنان نوشتند و جای هیچ نویسنده و اثری در آن فهرست خالی نبود. زن یا مرد بودن نویسنده اهمیتی ندارد. این خود اثر است که باید مورد بررسی قرار گیرد.»
«پاتریک» ۴۴ ساله در آثار خود توجهی ویژه به طبقه کارگر مهاجر و تجربیات آنان دارد و از دیدگاه وی جای این موضوع در میان آثار استرالیایی بسیار خالی است. پدر و مادر «پاتریک» از «یوگسلاوی» به «استرالیا» مهاجرت کرده بودند و دو شخصیت مهم کتاب وی به حساب می‌آیند.
بنا بر گفته هیات داوران جایزه «فرانکلین مایلز» – «صخره سیاه، شهر سفید» -که داستان اقامت یک زوج جوان را در «ملبورن» نشان می‌دهد که از جنگ در «سارایوو» می‌گریزند تا فرزندان آنان زنده بمانند- مکاشفه‌ای جدید و شگفت‌انگیز در زندگی مهاجران ساکن در «استرالیا» است. کتاب از تأثیرات جنگ، حق انتخاب، امکان رستگاری از طریق عشق، و انزوای اجتماعی سخن می‌گوید.»
خود «پاتریک» درباره کتاب می‌گوید: «شش سال است با این شخصیت‌ها زندگی می‌کنم. به خاطر دارم کسی از من پرسیده بود چگونه با این همه تاریکی در طول زمان زندگی می‌کنی! بله حق با آدم‌های دیگر است. تاریکی و غم زیادی در این اثر وجود دارد اما من عشق میان دو شخصیت کتاب را می‌ستایم. عشق بین آن دو بسیار اصیل و حقیقی است. همیشه دلم می‌خواست داستان زندگی پدر و مادرم را بنویسم و صدایی جدیدی به تجربه آنان ببخشم. حالا دیگر خیالم راحت است که داستان آنان تا همیشه در میان ما باقی خواهد ماند و از بین نمی‌رود.
در «استرالیا» آثار زیادی درباره طبقه متوسط جامعه نگاشته میشود اما هیچ‌کس توجهی به قشر متوسط کارگر ندارد. به نظر من پرداختن به این موضوع بسیار جالب است. در این کشور مهاجران زیادی وجود دارد اما کتاب‌های زیادی در باره مهاجران نوشته نمی‌شود.»
ناشر کتاب «پاتریک» نیز از این اتفاق بسیار خوشحال و معتقد است باید خود را برای چاپ‌های بعدی کتاب آماده کند زیرا پس از دریافت این جایزه کتاب مورد توجه بیشتر خوانندگان قرار خواهد گرفت.
«بری اسکات»، مسئول این انتشارت می‌گوید: «ما همیشه خود را مقید به انتشار آثاری کرده‌ایم که فرهنگ چندگانه کشور را منعکس می‌کند و بسیار خوشحالیم که این کتاب مورد توجه قرار گرفت زیرا داستان آن بسیار جذاب است و از مهاجرانی سخن می‌گویند که نه تنها احساس می‌کنند گذشته خود را از دست داده‌اند بلکه آینده خود را نیز در هاله‌ای از ابهام می‌بینند.»
خود «پاتریک» معتقد است پس از این جایزه باید تلاش بسیاری انجام دهد تا خاطره خوب این اتفاق برای همیشه ماندگار باشد. «نویسندگان بسیاری هستند که آثار خوبی دارند اما پس از دریافت یک جایزه مهم دچار افت می‌شوند. حالا که چنین اتفاقی برای من رخ داده است دلم می‌خواهد به نوشتن ادامه دهم و در کارم موفق باشم.»
