به گزارش گلوبایت کتاب به نقل از ایبنا به نقل از «گاردین»، دست‌نوشته‌هایی متعلق به سده‌های میانی میلادی (قرون وسطایی) که توسط زنان به زبان انگلیسی به نگارش درآمده است در نمایشگاهی به نمایش گذاشته شد؛ این نمایشگاه شامل دو نسخه از نخستین نوشته‌های «جولیان از نورویچ» (Julian of Norwich) و «مارگری کمپ» (Margery Kempe) بود.
کتاب «مارگری کمپ» که بین سال‌های ۱۴۳۶ و ۱۴۳۸ نوشته شده، داستان این بانوی اهل «نورفولک» (Norfolk) است که به عنوان نخستین زندگی‌نامه خودنوشت به زبان انگلیسی به‌شمار می‌رود. این نویسنده که مادر ۱۴ فرزند بود، پس از تجربه‌ای روحانی به «سانتیاگو د کمپوستلا» و بیت‌المقدس سفر کرده و با فغان و شیون پایبندی و عشق خود به عیسی مسیح (ع) را ابراز کرده بود.
هم‌چنین «جولیان» راهبه‌ای تارک دنیا بود که در پی دیدن مجموعه رویاهایی رازآلود و شنیدن صداهایی غیبی در سال ۱۳۷۳ کتاب «کشف و شهود عشق قدسی» (Revelation of Divine Love) خود را نوشته است. این رویاهای شهودی شامل «یک چیز کوچک، به اندازه یک فندق (the size of a hazel – nut)، غنوده بر کف دست من، (Lying on the palm of my hand) … من به آن می‌نگرم و می‌اندیشم، این چه می‌تواند باشد؟ و پاسخ به سوی من می‌آید، این تمامی آن چیزی است که ساخته شده است.» کتابی که «جولیان» نوشته است نسخه‌ای کوتاه‌تر است و در آن او چیزهایی را که دیده تفسیر می‌کند؛ و سپس نسخه بلندتر آن که بیست سال بعد نوشته شده است، نخستین کتاب یک زن به زبان انگلیسی محسوب میشود.
فقط یک اثر دست‌نوشته درباره داستان «مارگری کمپ» شناخته شده است: مکان آن بین سال‌های ۱۵۲۰ تا دهه ۱۹۳۰ میلادی شناخته شده نبود؛ تا زمانی که در قفسه‌های آشپزخانه یک خانه روستایی در حین بازی پینگ پونگ کشف شد. یکی از بازیکنان توپ خود را گم می‌کند و هنگامی که به دنبال توپ دیگری می‌گردد، کتاب «مارگری کمپ» هویدا میشود. این دست‌نوشته در کتابخانه بریتانیا ثبت میشود تا این‌که در سال ۲۰۱۴ این کتابخانه آن را به صورت دیجیتالی بازنشر می‌کند.
متن «جولیان از نورویچ» که عبارت مشهور او «همه چیز باید خوب باشد، همه چیز باید خوب باشد و همه ذات اشیاء باید خوب باشد» در آن نوشته شده است، متنی نادر است: از متن کوتاه که باور بر این است که کمی پس از دیدن رویاها پس از ۱۳۷۳ نوشته شده فقط یک دست‌نوشته در کتابخانه بریتانیا وجود دارد؛ در حالی که از متن متاخر و بلندتر آن، سه نسخه نوشته شده به تاریخ قرن هفدهم میلادی موجود است.
اگر چه این دو زن نویسنده در دوران زندگانی خود یک‌دیگر را ملاقات کرده بودند (کمپ برای گرفتن توصیه‌هایی درباره رویای صادقه خود جولیان را در اتاقک تازک دنیایی او ملاقات می‌کند.) این دو دست‌نوشته‌های هم‌دیگر را هیچ‌گاه ندیده بودند. در نمایشگاهی که به همت «ولکام کالکشن» با عنوان «این یک صدا است» (This is a Voice) که بیانگر صدای بشریت است، این دو دست‌نوشته برای نخستین بار در کنار یک‌دیگر به نمایش گذاشته شده است.
«آنتونی بیل»، استاد مطالعات قرون وسطایی در دانشگاه لندن که به‌تازگی کتاب «کمپ» را برای انتشارات دانشگاه آکسفورد ویراستاری و ترجمه کرده است می‌گوید: «جای بسیار خرسندی است که کتابخانه بریتانیا با به نمایش گذاشتن کتاب مارگری کمپ در نمایشگاه «این یک صدا است» موافقت کرده است؛ این نویسنده نه‌تنها صداها و آواهایی را که شنیده توصیف می‌کند بلکه او هم‌چنین ترکیبی از صدای متمایزی برای خود خلق کرده است. نکته جالب‌تر این است که دست‌نوشته جولیان در کنار متن کمپ به نمایش گذاشته شده است: دو زن – که به واقع می‌توان گفت نخستین نویسندگان زن انگلیسی به‌شمار می‌روند و در نورویچ یک‌دیگر را شاید در سال ۱۴۱۳ ملاقات کرده بودند.»
این استاد دانشگاه گفته است: «آوازه جولیان به عنوان یک بانوی مقدس تثبیت شده بود و کمپ به دیدار او می‌رود تا مطمئن شود که مکالمات و گفت‌وگوهای او با عالم روحانی حقیت دارد یا نه. کمپ توضیح می‌دهد که چگونه جولیان به او مشاوره می‌دهد و این دو بانو طی چندین روز مصافحه‌ای مقدس‌گونه دارند.»
«بیل» می‌گوید که این دو زن به طور کامل با یک‌دیگر متفاوت بودند. «از یک سو جولیان یک بانوی تارک دنیا بود؛ یک گوشه‌نشین پرهیزکار که از دنیا بریده و زندگی زاهدانه‌ای را در اتاقکی متصل به کلیسا می‌گذراند؛ از سوی دیگر «مارگری» یک زن متاهل طبقه متوسط و مادر ۱۴ فرزند است؛ زائری خشک که عازم بیت‌المقدس میشود، شخصی اهل جدل که مویه و دعا می‌کند و بسیاری از مردم پیرامون خود را بدکردار می‌داند.»
«چارلز فرنی‌هوف» (Charles Fernyhough)، نویسنده و روانشناس که به‌تازگی کتاب جدید خود با نام « ندای درون» (The Voice Within)، کتابی درباره چگونه سخن گفتن با خود را منتشر کرده، عضو گروهی است که نمایشگاه را راه‌اندازی کرده است و می‌گوید: «ما به کتابخانه بریتانیا رفته و با مدیر آن‌جا دیدار کردیم؛ به او گفتیم که به نمایش گذاشتن این دو دست‌نوشته می‌تواند پیام مهم و شگفت‌آوری به همراه داشته باشد – می‌تواند نشان دهد که تجربه شنیدن آواهایی سالیان سال وجود داشته است. این‌که شنیدن آواهایی درونی موضوع جدیدی نیست و در گذشته با نگاهی مثبت به آن نگاه می‌شده است.»
این روانشناس می‌گوید که متن کوتاه به جا مانده از کتاب «جولیان از نورویچ» آن‌قدر ارزشمند است که نتوان آن را به امانت داد بنابراین نمایشگاه نسخه بلند ۱۶۲۵ که نمایان‌گر سبک نوشتاری بسیار زیبایی است به نمایش گذاشته است.