توضیحات
Posthuman – This chapter will explore ways of thinking posthuman teratology. Posthuman – Teratology has referred to the study of monsters and monstrosity in all epistemic incarnations, though most often in medicine and physiology. Two inclinations resonate with two effects encountered in relations with monsters. Irrefutable and irresistible wonder and terror have led, in the life sciences, to a compulsion to cure or redeem through fetishization, making sacred or simply sympathetic. Posthuman – The effect that monstrosity has upon the “non-monstrous” is an inherently ambiguous one, just as monsters themselves are defined, most basically, as ambiguities. Posthuman -The hybrid and the ambiguous hold fascination for the “non-monster” because they show the excesses, potentialities, and infinite protean configurations of form and flesh available in nature even while human sciences see them as unnatural. Human sciences’ study of and quest for cures for monstrosity is less about monstrosity and more about preserving the myth and integrity of the base level zero, normal human.
این فصل روشهای تفکر تراتولوژی پسا را بررسی خواهد کرد. تراتولوژی به مطالعه هیولا در تمام تجربیات معرفتی اشاره دارد، گرچه اغلب در پزشکی و فیزیولوژی. دو انگیزه با دو اثر مواجه شده در روابط با هیولاها. این موجودان عجیب و تحقیر ناپذیر و غیر قابل مقاومت در علوم زیستی موجب اجبار به درمان یا فاسد شده توسط فتیشی، مقدس شده یا به سادگی همدردی می شود. تأثیری که هیولا بر روی “غیر غول پیکر” دارد، ذاتا مبهم است، درست همان طور که خود هیولاها به عنوان ابهامات تعریف می شوند. مبهم نگه داشتن شگفت انگیز برای “غیر هیولا”، رمز اصلی کار است. زیرا آنها نشان می دهند بیش از حد، توانایی ها، و پیکره بندی های نامحدود پروتئین از فرم و گوشت موجود در طبیعت هستند؛ حتی در زمانی که علوم انسانی آنها را غیر طبیعی به نظر می رساند. مطالعه علوم انسانی و تلاش برای ژی بردن به ذات هیولا، کمتر درباره هیولا و بیشتر درباره حفظ اسطوره و یکپارچگی سطح پایه صفر، طبیعی انسان است.
کتاب را از گلوبایت کتاب دریافت نمایید.