توضیحات
Visionary philosopher and literary critic Mikhail Bakhtin (1895-1975) was largely ignored during his lifetime yet his oeuvre has significantly impacted how we think about visual culture. His ideas renewed interest in the word-forming potential of the creative voice and he developed concepts which are bywords within poststructuralist and new historicist literary criticism and philosophy yet have been under-utilized by artists, art historians and art critics. Deborah J. Haynes aims to adapt Bakhtin’s concepts, particularly those developed in his later works, to an analysis of visual culture and art practices, addressing the integral relationship of art with life, the artist as creator, reception and the audience, and context/intertextuality. This provides both a new conceptual vocabulary for those engaged in visual culture – ideas such as answerability, unfinalizability, heteroglossia, chronotope and the carnivalesque (defined in the glossary) – and a new, practical approach to historical analysis of generic breakdown and narrative re-emergence in contemporary art.
Deborah J. Haynes uses Bakhtinian concepts to interpret a range of art from religious icons to post-Impressionist painters and Russian modernists to demonstrate how the application of his thought to visual culture can generate significant new insights. Rehabilitating some of Bakhtin’s neglected ideas and reframing him as a philosopher of aesthetics, Bakhtin Reframed will be essential reading for the huge community of Bakhtin scholars as well as students and practitioners of visual culture.
فیلسوف رویایی و منتقد ادبی میخائیل باختین (۱۸۹۵-۱۹۷۵) تا حد زیادی در طول عمر خود نادیده گرفته شد و در عین حال آثار او به طور قابل توجهی تحت تاثیر چگونه ما در مورد فرهنگ بصری فکر می کنم. ایده های خود را تجدید علاقه پتانسیل کلمه تشکیل از صدای خلاق و او مفاهیمی است که ضرب المثل در داخل پساساختارگرایانه و نقد ادبی تاریخی جدید و فلسفه هنوز تحت استفاده قرار هنرمندان، مورخان هنر و منتقدان هنر شده است. دبورا J. هاینز با هدف انطباق مفاهیم باختین، به ویژه کسانی که توسعه یافته در آثار بعدی او، به تجزیه و تحلیل فرهنگ و هنر شیوه بصری، پرداختن به رابطه جدایی ناپذیر از هنر با زندگی، هنرمند به عنوان خالق، پذیرش و مخاطبان، و زمینه / بینامتنیت. ایده های مانند مسئولیت، unfinalizability، heteroglossia، کرونوتوپ و کارناوالی (تعریف شده در واژه نامه) – – و یک، روش عملی جدید به تحلیل تاریخی تجزیه عمومی و دوباره روایت این هر دو واژگان مفهومی جدید برای کسانی که در فرهنگ بصری فراهم می کند ظهور در هنر معاصر است.
دبورا J. هاینز با استفاده از مفاهیم باختینی به تفسیر طیف وسیعی از هنر از نمادهای مذهبی به نقاشان پست امپرسیونیست و نوگرایان روسیه برای نشان دادن چگونگی استفاده از فکر خود را به فرهنگ بصری می تواند بینش های جدید قابل توجهی تولید کند. بازسازی برخی از ایده های مورد غفلت قرار گرفته باختین و طرح کردن مجدد او را به عنوان یک فیلسوف زیبایی شناسی، باختین Reframed خواهد شد و خواندن ضروری برای جامعه بزرگ از دانشمندان باختین و همچنین دانش آموزان و دست اندرکاران فرهنگ بصری.