آیا چینی جای انگلیسی را به عنوان زبان بین‌المللی خواهد گرفت؟!
«گستون دارن» زبان‌شناس، روزنامه‌نگار و نویسنده هلندی در کتاب «زبان: راهنمای زبان اروپا» با ترکیب زبان‌شناسی و تاریخ فرهنگی خواننده را به یک تور جالب زبانی در قاره اروپا می‌برد.
به گزارش گلوبایت کتاب به نقل از (ایبنا) به نقل از گاردین، «گستون دارن» با کتاب خود که سرشار از حقایق تعجب‌آور درباره زبان است، تفکر خواننده را درمورد مقوله زبان تغییر می‌دهد و حتی ممکن است او را متقاعد کند که زبان انگلیسی مشابه زبان چینی است.
آیا می‌توان برخی زبان‌ها را بدتر از بقیه زبان‌ها دانست؟ این سؤالی است که نویسنده کتاب بسیار جسورانه سعی در پاسخ دادن به آن کرده است.
دارن که به چند زبان هلندی، انگلیسی، آلمانی و اسپانیایی صحبت می‌کند و قادر به خواندن زبان‌های فرانسوی، پرتغالی، ایتالیایی، دانمارکی و چندین زبان دیگر است، به خوبی قادر به بررسی و ارزیابی زبان‌های گوناگون در کتاب خود است.
این تور قاره‌ای زبان بسیار جالب است و به بخش‌های مختلف زبان‌ها، تاریخ، سیاست، نگارش، لغات، گرامر و وضعیت مخاطره‌آمیز آنها پرداخته است. نویسنده مطالب جالبی درباره زبان مالتی، تنها زبان آفریقایی-آسیایی قاره اروپا مطرح می‌کند و از کشف زبان سیریلی صحبت می‌کند.
شاید تنها مطلبی که چندان قانع‌کننده نباشد درباره زبان فرانسه است. نویسنده این ایده را که زبان فرانسوی دارای یک تثبیت مستقل است رد کرده و چنین استدلال می‌کند که این زبان در طول تکامل خود بسیار نزدیک به زبان لاتین قرار گرفته و تثبیت شده است.
دارن درباره زبان بلغاری چنین انتقاد می‌کند که جدول صرف این زبان بیشتر شبیه یک دایره‌المعارف پزشکی است. اما از سوی دیگر به دلیل دارا بودن منابع بسیار عالی برای دلالت بر حالات معرفت‌شناسی، از آن تمجید می‌کند. این در حالی است که زبان‌های دیگر برای برقراری ارتباط نیاز به کلمات بیشتری دارند. دورن همچنین زبان فنلاندی را ساده‌ترین زبان اروپایی معرفی کرده است.
یکی از نکات جالب این کتاب ارائه کلماتی از زبان‌هایی غیر از انگلیسی است که در انگلیسی هیچ معادلی برای آنها وجود ندارد و ممکن است این کلمات به همان شکل زبان مبدأ به کار روند.
اما رؤیای قدیمی یک زبان مشترک اروپایی چه میشود؟ دورن توضیح می‌دهد که چرا اسپرانتو بهترین زبان تلفیقی از همه زبان‌های اروپا نیست. در اسپرانتو برخی از دشوارترین جنبه‌های زبان‌های موجود در هم آمیخته و زبانی بیگانه و عجیب شکل گرفته است.
البته زبان انگلیسی زبان دوم بسیاری از اروپایی‌ها است که اغلب آن را بسیار بهتر از یک فرد انگلیسی صحبت می‌کنند. دارن معتقد است تنها رقیب انگلیسی در آینده زبان چینی ماندارین خواهد بود. او میگوید هر دو زبان بسیار دشوار هستند: در انگلیسی بیش از حد حروف صدادار وجود دارد و املای آن نیز عجیب و غریب است و ماندارین نیز آهنگ و صدای دشواری دارد و شخصیت‌‌محور است. اما در عین حال این دو زبان یک ویژگی مشترک نیز دارند و آن تعداد اندک صورت‌های صرف شده و وند تصریفی نسبت به زبان‌های دیگر است.
بنابراین کدام‌یک باید به عنوان زبان بین‌المللی آینده انتخاب شوند؟ در کتاب دارن واضح است که پاسخ ماندارین است چراکه درنهایت مردم انگلستان نیز باید مانند افراد دیگر یک زبان دوم بیاموزند.
