توضیحات
President Eisenhower originally included ‘academic’ in the draft of his landmark, oft-quoted speech on the military-industrial-complex. Giroux tells why Eisenhower saw the academy as part of the famous complex – and how his warning was vitally prescient for 21st-century America. Giroux details the sweeping post-9/11 assault being waged on the academy by militarization, corporatization, and right-wing fundamentalists who increasingly view critical thought itself as a threat to the dominant political order. Giroux argues that the university has become a handmaiden of the Pentagon and corporate interests, it has lost its claim to independence and critical learning and has compromised its role as a democratic public sphere. And yet, in spite of its present embattled status and the inroads made by corporate power, the defense industries, and the right wing extremists, Giroux defends the university as one of the few public spaces left capable of raising important questions and educating students to be critical and engaged agents. He concludes by making a strong case for reclaiming it as a democratic public sphere.
رئیس جمهور Eisenhower در نقطه اوج سخنرانی های خود در موضوعات پیچیده نظامی صنعتی از مباحث آکادمیک بهره برده است. Giroux در این کتاب می گوید که چرا Eisenhower مباحث آکادمیک را به عنوان بخشی از مجموعه مشهور می داند و براین اساس پیش بینی های قرن ۲۱ در امریکا را نیز بیان نموده است.
Giroux حملاتی را که توسط گروه های نظامی، شرکتی و جناح راست برپاشده بود، بیان کرد، او فردی بود که تفکر انتقادی را به عنوان تهدیدی برای نظم سیاسی غالب می دید.
استدلال Giroux این است که دانشگاه تبدیل به بازیچه ای برای منافع پنتاگون و شرکت ها شده است، استقلال و نقش مهم خود برای آموزش را از دست داده است و نقش آن به عنوان فضای عمومی دموکراتیک به خظر افتاده است.
و با این حال، به رغم وضعیت آماده نبرد کنونی و تاخت و تاز ایجاد شده توسط قدرت های بزرگ، صنایع دفاعی، و تندروهای جناح راست، Giroux از دانشگاه به عنوان یکی از معدود فضاهای عمومی دفاع می کند، تنها مکانی که در آن پرسش های مهم ایجاد می شود و دانشجویان به عنوان افرادی منتقد و متعهد بار می آورد.
او با بیان یک مورد قوی برای این ادعا نتیجه گیری نموده است که دانشگاه یک فضای عمومی دموکراتیک است.